با گذشت بیش از دو سال از تصویب لوایح مرتبط با گروه ویژه اقدام مالی در بحث پولشویی موسوم به FATF در مجلس، این لوایح همچنان بلاتکلیف مانده‌اند. به اعتقاد کارشناسان، سازمان‌های بین‌المللی از لوازم ورود به جامعه جهانی و تعامل با دنیا به شمار می‌روند. بر این اساس پشت کردن به تمام ساز و کارهای بین‌المللی، ایران را به کشوری منزوی تبدیل خواهد کرد. این موضوع حتی باعث دوری کشورهای دوست از ایران خواهد شد. مثلاً روسیه و چین به وضوح گفته‌اند که بدون پذیرش FATF از سوی ایران، امکان مبادلات تجاری با ایران را نخواهند داشت.
برای توضیح بیشتر، کافی است به تاثیر قرار گرفتن نام ایران در لیست سیاه FATF در یک سال گذشته توجه کنیم. به گفته منابع چینی در سال ۲۰۲۰ میلادی حجم مبادلات چین با ایران به خاطر عدم پذیرش و تصویب لوایح FATF از سوی ایران، ۳۵ درصد کاهش یافته و به کمترین میزان در ۱۵ سال اخیر رسیده است. در این مدت واردات ایران از چین نیز ۱۱.۳ درصد و صادراتش به چین ۵۲.۴ درصد کاهش یافته است. کشور دیگر در این ماجرا، کشور همسایه خودمان، عراق است که ۸۰۰ میلیون دلار به شرکت‌های ایرانی بدهکار است اما آن را پرداخت نمی‌کند. چند مدت پیش هم اعلام شده بود که بانک‌های روسی و چینی به مردم ایران دیگر خدماتی نمی‌دهند.
یکی از دلایل همه این اتفاقات، نپذیرفتن ساز و کارهای FATF از سوی ایران است. دلیل اصلی مخالفان FATF بیش از هر موضوع دیگری؛ احتمالاً نگاه منفی آنها به نهادهای بین‌المللی است. از صحبت‌ها و تحلیل‌های بیشتر این مخالفان، دست‌کم دو پیش‌فرض قابل تشخیص است.
پیش‌فرض‌های مخالفان FATF:
- اول اینکه آنها ایران را محور عالم فرض کرده‌اند و تصور می‌کنند تمام کشورهای دنیا در حال برنامه‌ریزی علیه ایران است.
- دوم اینکه این افراد به همه سازمان‌ها و ساز و کارهای بین‌المللی تردید دارند و آنها را ابزار دست آمریکا می‌دانند.
به همین خاطر آنها می‌گویند نگران شفاف شدن اطلاعات ایران برای دشمنان هستند. حالا سوال اینجاست که مخالفان FATF با این نوع نگرش و این میزان از نگرانی که دارند چرا از سایر سازمان‌های بین‌المللی همچون ایکائو یا فائو خارج نمی‌شوند؟
در همین زمینه همچنین بخوانید: بالا رفتن مشکوک قیمت دلار به خاطر FATF یا کسری بودجه دولت است؟
یک نظر