هنگامی که فردی سکته می‌کند اولین کاری که ما باید انجام بدیم این است که ضمن حفظ آرامش و خونسردی با شماره ۱۱۵، مرکز فوریت‌های اورژانس تماس بگیریم. اغلب ممکن است بر خلاف رویه توصیه شده، هل کنیم یا از محل فرار کنیم و یا زانوی غم بغل بگیریم و در سر خود بزنیم اما باید بدانیم که هر دقیقه‌ای که از ایست قلبی انسان می‌گذرد، ده درصد از احتمال زنده ماندن فرد کم می‌شود. بعد از ده دقیقه این میزان به صفر می‌رسد. بنابراین لازم است بلد باشیم تا زمان رسیدن اورژانس کاری انجام دهیم، کاری حیاتی: «نجات جان یک انسان»
بنابر راهنمایی کارشناس پزشکی اورژانس، در مواقع ایست ناگهانی قلبی زمانی که یبمار به شکل شاهد در مقابل چشمانتان در منزل، در محل کار یا حتی در خیابان می‌افتد، ابتدا به ساکن باید پاسخ گویی بیمار را مورد ارزیابی قرار دهیم. این کار را با ضربه زدن به شانه‌های بیمار و بلند صدا زدن نامش انجام می‌دهیم. با این مضمون که: “آقا یا خانم، چشمات باز کن!” انجام همین کار، کافی است و به هیچ تحریک دردناکی در این مرحله نیازی نیست.
اگر نه جواب می‌دهد و نه نفس می‌کشد، دستتان را بر روی مرکز قفسه سینه قرار دهید. سپس دست دیگرتان را بر روی آن قرار دهید و دستانتان را در هم قفل نمایید. بعد از آن به بیمار نزدیک شوید و کاملا عمود بر قفسه سینه بیمار قرار بگیرید و شروع به انجام ماساژ قلبی به میزان صد دور در دقیقه نمایید. این یعنی فقط ماساژ قلبی برای کسانی که در مقابل ما ایست قلبی می نمایند، کافی است.
میزان فشار وارده از طرف بر قلب بیمار چه قدر باید باشد؟
میزان فشار در ماساژی که برای بزرگسالان انجام می‌شود، تا ضخامت ۴، ۵ سانتی متری است.
خب یعنی دیگر به تنفس مصنوعی نیازی نیست؟
بنابر نظر کارشناس پزشکی اورژانس، این کار مخصوص بیمارانی است که دچار ایست قلبی شاهد شده‌اند. برای بیماران کودک و شیرخواران، مصدومان غرق شدگی، افرادی که دچار خفگی با جسم خارجی شده اند یا کسانی که زمان زیادی از ایست قلبی آنها گذشته نباید این کار را انجام دهیم. برای آنها باید CPR (احیای قلبی ریوی) معمول را انجام دهیم. یعنی اینکه ضمن فشردن قفسه سینه، باید راه هواییشان را باز کنیم و برای آنها تنفس دهان به دهان را هم انجام دهیم. انجام موازی این دو روش به این صورت است که به ازای هر ۳۰ بار ماساژ، ۲ بار تنفس برای بیمار انجام می دهیم و باید انجام این روش را مدام تکرار نماییم.
این کار کمک می‌کند تا زمانی که اورژانس برسد، جریان خون مصدوم برقرار شود.
احیا را تا چه زمان باید ادامه دهیم؟
تا زمانی که پس از انجام راهکار فوق بیمار را بررسی نماییم از این منظر که بیمار پلک می‌زند، می‌تواند آب دهانش را قورت دهد و ببینیم شروع به تنفس کردن می‌نماید آن هم تنفس خود به خودی.
بر قراری تنفس خود به خودی بیمار نشان دهنده بازگشت جریان خون است!
در اینجا باید بیمار را تا رسیدن پزشکان اورژانس آماده نماییم. به همین منظور از قسمت که به بیمار نزدیک هستیم، دست نزدیک بیمار را به حالت عکس و خوابیده به موازات سر بیمار قرار می دهیم. سپس دست دور بیمار را تا می‌نماییم به گونه‌ای که پست دست بیمار روی صورت بیمار قرار بگیرد. بعد پای دورتر را خم می‌کنیم و دستمان را پشت پای دور بیمار قرار می‌دهیم. دست دیگرمان را روی دست نزدیک بیمار می‌گذاریم و به بیمار نزدیک می‌شویم و فقط با یک حرکت بیمار را بر می‌گردانیم.
زمانی که بیمار را برگرداندیم، یک بار دیگر راه هوایی بیمار را باز می‌نماییم و از تنفس‌های خود به خودی و موثر بیمار اطمینان پیدا می‌کنیم. سپس بیمار را پایش می‌کنیم.
