نگاهی به ورزشگاه سانتیاگو برنابئو | استادیوم خانگی رئال مادرید

استادیوم سانتیاگو برنابئو یکی از بهترین و در عین حال قدیمی‌ترین استادیوم‌های فوتبال جهان است. ورزشگاه سانتیاگو برنابئو به عنوان میزبان بازی‌های خانگی رئال مادرید موضوع این نوشتار است. در ادامه در مورد برخی از موارد مربوط به این استادیوم قدیمی نکاتی را خواهیم گفت.

تاریخچه‌ی استادیوم سانتیاگو برنابئو

باشگاه باسابقه‌ی رئال‌مادرید در اوایل قرن بیستم بازی‌های خانگی خود را در ورزشگاه Campo De O’Donnell انجام می‌داد. بعدها در سال ۱۹۲۴ برای مدتی Campo de Chamartín میزبان بازی‌های خانگی رئال مادرید شد، تا آن که در سال ۱۹۴۳ سران این باشگاه ثروتمند بر این نظر رفتند که برای انجام بازی‌های خانگی رئال باید حتماً یک ورزشگاه بزرگ و مدرن در اختیار باشد. این‌گونه بود که فکر تأسیس یک ورزشگاه موجب ساخت استادیوم سانتیاگو برنابئو شد.

ورزشگاه سانتیاگو برنابئو در سال ۱۹۴۵ بود که ساخت و سازش آغاز شد و به طور رسمی در ۱۴ دسامبر ۱۹۴۷ تأسیس گردید.

نخستین بازی رئال در این ورزشگاه، بازی با باشگاه پرتغالی OS Belenenses بود که در این بازی رئال با نتیجه‌ی ۳-۱ پیروز شد. جالب است بدانید که تا ۸ سال نام این ورزشگاه سانتیاگو برنابئو نبود، بلکه ورزشگاه جدید چامارتین نام داشت. بعدها بود که به افتخار رئیس باشگاه رئال، سانتیاگو برنابئو نام گرفت.

موقعیت استادیوم سانتیاگو برنابئو

استادیوم سانتیاگو برنابئو در مرکز شهر مادرید در پازو د لا کاستلانا در منطقه‌ی چامارتین قرار دارد. این خیابان، یکی از اصلی‌ترین خیابان‌های پایتخت اسپانیا است. از طریق خط ۱۰ مترو می‌توان به ورزشگاه رسید. هم‌چنین مزیت دیگر آن این است که ایستگاه ورزشگاه دقیقاً در جلوی ورزشگاه قرار دارد و پس از پیاده شدن از مترو نیازی به پیاده روی زیادی جهت رسیدن به ورزشگاه نیست. نام ایستگاه ورزشگاه نیز، دقیقاً سانتاگو برنابئو است.

بازسازی‌ها

نخستین بازسازی ورزشگاه سانتیاگو برنابئو در نوزدهم ژوئن سال ۱۹۵۴ انجام شد، زمانی که قرار شد ظرفیت ورزشگاه به حدود ۱۲۵ هزار نفر افزایش یابد.

بازسازی بعدی نزدیک به ۳۰ سال بعد صورت گرفت، یعنی در سال ۱۹۸۲. در این سال، اسپانیا میزبان جام جهانی شده بود و به همین دلیل بود که سران باشگاه و البته سران ورزشگاه درصدد نوسازی آن برآمدند. جالب است بدانید که نوسازی ورزشگاه سانتیاگو برنابئو در سال ۱۹۸۲، حدود ۷۰۴ میلیون پزو هزینه برداشت که بخش زیادی از آن را نه سران باشگاه بلکه شهرداری مادرید پرداخت کرد.

مهم‌ترین نکته‌ای که در ارتباط با این بازسازی وجود دارد این است که به دلیل سقف دار کردن بخش عمده‌ای از صندلی‌های ورزشگاه، از ظرفیت ورزشگاه کاسته و گنجایش آن نزدیک به ۹۰ هزار نفر شد. گفتنی است که در این جام جهانی، بازی فینال در این ورزشگاه انجام شد، فینالی که یک سوی آن ایتالیا بود و یک سوی دیگر آلمان غربی.

بازسازی بعدی مربوط می‌شود به سال ۱۹۹۴ که عمده‌ی بازسازی مربوط به صندلی‌های ورزشگاه می‌شد. در سال ۱۹۹۸ نیز دستی به صندلی‌های ورزشگاه کشیده شد و دست آخر ظرفیت ورزشگاه، که زمانی ۱۲۵ هزار نفر بود، تبدیل به ۷۵ هزار نفر شد.

در قرن بیست و یکم نیز فلورنتینو پرز، رییس باشگاه رئال، چند باری دست به بازسازی ورزشگاه زده است و در سال‌های اخیر نیز او اندیشه‌ی مسقف کردن این ورزشگاه و البته مدرن‌تر کردن آن را در سر دارد. گویا این بازسازی و این مسقف کردن و مدرن کردن ورزشگاه، نزدیک به ۴۰۰ میلیون یورو هزینه خواهد برد، اما بنا بر اعلام پرز دست آخر حدود ۳۰ درصد  به درآمد سالیانه‌ی رئال مادرید افزوده خواهد شد.

چند نکته در ارتباط با استادیوم سانتیاگو برنابئو

۱- سانتیاگو برنابئو فقط میزبان بازی‌های فوتبال نیست، بلکه رویدادهای دیگری نیز در آن انجام می‌شوند از جمله کنسرت‌های بزرگ و باشکوه.

۲- در حال حاضر استادیوم سانتیاگو برنابئو، ۸۱ هزار نظر ظرفیت دارد.

۳- ورزشگاه دقیقاً در ۴ ژانویه ۱۹۵۵ تغییر نام داد و نام آن از ورزشگاه جدید چامارتین به سانتیاگو برنابئو تغییر داده شد.

۴- تغییراتی که فلورنتینو پرز وعده‌ی آن‌ها را داده تا سال ۲۰۲۰ اعمال می‌شوند و پس از آن سانتیاگو برنابئو به مدرن‌ترین ورزشگاه جهان تبدیل خواهد شد و افزون بر این یکی از مدرن‌ترین و بزرگ‌ترین مراکز تجاری جهان خواهد بود. البته در این راه، موانع زیادی سر راه هستند، از جمله کسب مجوز از سازمان ترافیک، شهرداری و هم‌چنین مشکلات امنیتی و مالیاتی. اما به هر حال به نظر می‌رسد که به زودی زود پروژه‌ی مدرن کردن ورزشگاه سانتیاگو برنابئو به پایان خواهد رسید.

همچنین بخوانید: نگاهی به ورزشگاه الدترافورد