هخامنشیان چگونه ستون‌های تخت جمشید را ساختند؟

مهندسین ایرانی در ۲۵۰۰ سال قبل با به کار گیری قرقره‌های مرکب و داربست و جرثقیل، ستون‌های چندین تنی پارسه را جا‌به‌جا و روی هم سوار می‌کردند!

آیا می‌توان این گسست را پر کرد و فهمید که این ستون‌های تخت جمشید را چگونه روی هم سوار کرده‌اند؟
بقایایی در تخت جمشید وجود دارد که می‌تواند در یافتن پاسخ ما را یاری دهد: دروازه‌ی نیمه تمام
خوشبختانه دروازه‌ی نیمه تمام شاهدی است بر یک فرآیند مهندسی که یک بیننده می‌تواند به دقت تمام مراحل را ببیند. هنوزم که هنوز است پرداخت کاملی روی این موضوع صورت نگرفته‌است.
ابعاد و قطعات در هیئت کلی پرداخت شده و به پارسه در آن زمان آورده شده‌ و با علائم مهندسی روی هم قرار گرفته و قرار بر این بوده که مراحل بعدی آن انجام شود. بنابراین شما می‌توانید تمامی ظرافت‌ها و مراحل یک کار، از ابتدا تا انتها را ببینید.

با گذر از دروازه‌ی نیمه تمام، قلمه ستون‌هایی از ۲۵۰۰ سال پیش خودنمایی می‌کنند.
زائده‌های بر روی ستون‌ها در واقع بهترین شاهد بر این موضوع است که برجستگی‌های بر روی سنگ کمک می‌کرد تا در آن ایام، آن را بسته بندی نمایند و به این شکل بتوانند آن را تا جایی که می‌خواهند منتقل کنند و آن را حمل نمایند.

قرقره‌های فلزی یافت شده در تخت جمشید، درستی این نظریه را تایید می‌کند.
در تخت جمشید از جرثقیل به روش چوب بست به جرثقیل استفاده می‌شده‌است. اگر همین قرقره‌هایی که مبنای جرثقیل هست که با استفاده از آن می‌توان نیرو را نصف کرد و انتقال را با استفاده از آن آسان‌تر کرد، ذر لرستان هم به صورت مفرغی پیدا شده‌است. این خود ماشینی برای تبدیل انرژی است.

استفاده از ماشینی به نام قرقره مرکب از حدود ۶۰۰ سال پیش از میلاد مرسوم بوده‌است. قرقره مرکب سه‌ تایی مزیت مکانیکی ۳ به ۱ دارد. یعنی با یک کیلوگرم نیرو می‌تونیم سه کیلوگرم بار را بلند کنیم.