آیا هوش مصنوعی می‌تواند نمایشنامه بنویسد؟

به گزارش وبسایت خبری بی‌بی‌سی، این دو سوالی است که در جدیدترین پادکست Tech Tent پرسیده می‌شود، که میزان پیشرفت هوش مصنوعی را اندازه گیری می‌کند.

تئاتر Young Vic لندن این هفته آزمایش جذابی را به روی صحنه برد. سه شب تلاش شد تا GPT-3، که یک سیستم زبان طبیعی هوش مصنوعی است، حجم زیادی از متون را که در وب وجود دارد، برای نوشتن یک نمایشنامه دریافت کند. هدف این نبود که هوش مصنوعی این کار را به تنهایی انجام دهد. این تمرین مشارکتی بود که نویسندگان انسانی چون چینیرم اودیمبا و نینا سگال، سه بازیگر و همچنین کارگردان، جنیفر تانگ را شامل می‌شد.

خبرنگار بی‌بی‌سی می‌گوید وقتی شب دوم با او رفتم، تیم و مخاطبان خود را در این فرایند راهنمایی می‌کرد و نشان می‌داد که GPT -3 چگونه کار می‌کند و وظایف تعیین شده توسط آنها، مانند ساخت غزل شکسپیر به سبک ستاره یک برنامه تلویزیونی زنده، را بر عهده می‌گیرد. سپس آنها روی چند صحنه که هوش مصنوعی شب گذشته نوشته بود، شروع به کار کردند و باعث شد تا سناریویی را شامل شود و شخصیت‌هایی به نام Beastman و Beastwoman خلق شود که به نظر می‌رسید در دنیایی پسا آخرالزمانی حضور دارند.

در اینجا یکی از صحنه‌هایی که GPT-3 ایجاد کرده است، آورده شده است:

بازیگر ۱: ما سال‌ها اینجا بودیم، مانند خفاش‌ها در غارها زنده ماندیم، غارهایی که خودمان در زمین حفر کردیم و آنها را با انواع آشغال‌ها پر کردیم تا توهم بقا ایجاد شود. اما واقعیت بسیار متفاوت است.

بازیگر ۲: جهان به طرز چشمگیری تغییر کرد. وقتی برخورد بزرگ رخ داد. آسمان تاریک شد، زمین ترک خورد و گونه‌های ما تقریباً از بین رفت.

جنیفر تانگ به Tech Tent می‌گوید که این یک فرآیند مشترک بین انسان و ماشین بوده است. او می‌گوید:

درست است که گاهی اوقات راه خود را گم می‌کند. اما، من فکر می‌کنم این چالش خلاقانه نحوه برخورد ما با هوش مصنوعی و محتوای آن است و آن را در مسیر اصلی حرکت می‌دهد.

جنیفر تانگ به هوش مصنوعی برخی از بینش‌های تقریباً انسانی را می‌دهد. او می‌گوید:

هوش مصنوعی به طرز شگفت آوری در اظهار نظر درباره انسانیت و شخصیت‌های ما که خودمان آنها را تشخیص می‌دهیم و از طریق قراردادهای نمایشی که روی صحنه بسیار زنده به نظر می‌رسند، خیلی خوب عمل می‌کند.

خبرنگار بی‌بی‌سی در ادامه گفت:

من چندان مطمئن نیستم. بسیاری از گفتگوهای GPT-3 پیش پا افتاده و تکراری به نظر می‌رسید و خلاقیت واقعی از جنیفر تانگ و تیمش بود که ما را به فکر هوش مصنوعی انداخت.

وقتی به این نکته اشاره شد خانم تانگ لبخند زد و گفت:

نظر شما بسیار اطمینان بخش است، من واقعاً خوشحالم که هنوز می‌توانم شغلی داشته باشم. من در تعجب هستم که آیا مکانی که هوش مصنوعی در خلاقیت انسانی دارد راهی برای ایجاد ایده در درون ما است؟

پروفسور مایکل وولدریج، متخصص برجسته در زمینه هوش مصنوعی در دانشگاه آکسفورد، معتقد است که نباید نگران باشیم که سیستم‌هایی مانند GPT-3 هنرمندان انسانی را برکنار خواهند کرد. او می‌گوید:

یک نمایش نامه نویس خوب انسانی، بینشی در مورد وضعیت انسان و احساسات و روابط انسانی دارد و می‌تواند آن را از طریق نمایشنامه بیان کند و GPT-3 هیچ کدام از آن چیزها را ندارد و هرگونه بینش برآمده از آن، در واقع بینش‌هایی که ما به آن نسبت می‌دهیم، است.

با این حال، حتی اگر به نظر نمی‌رسد برای نمایشنامه‌های خود برنده جایزه شود، این نوع سیستم هوش مصنوعی نوید پیشرفت در فعالیت‌های پیش پا افتاده‌تری را می‌دهد که برای اتوماسیون آماده است. مقاله اخیر دانشگاهیان دانشگاه استنفورد کالیفرنیا از GPT-3 به عنوان نمونه‌ای از آنچه که آنها مدل‌های بنیادین هوش مصنوعی نامیدند، نام برد: سیستم‌هایی که می‌توانند کارهای مختلفی را انجام دهند. آنها استدلال می‌کنند که این نشان دهنده تغییر الگوی فناوری است و ما باید با احتیاط ادامه دهیم. اگر تعصبات در این سیستم‌ها از طریق حجم عظیمی از داده‌هایی که به آنها وابسته است ساخته شوند، می‌توانند در همه زمینه‌ها تأثیر منفی داشته باشند.

همانطور که پروفسور وولدریج اشاره می‌کند، در دهه گذشته پیشرفت‌های چشمگیری در زمینه هوش مصنوعی صورت گرفته است، از ترجمه فوری تا تشخیص تصویر، اما نگرانی‌های ما اغلب بر خطرات اشتباه متمرکز شده است. این که فناوری به آگاهی برسد و ما را بکشد، یا اینکه روبات‌ها باعث بیکاری گسترده شوند. نگرانی واقعی ما باید در مورد پیش داوری‌های ایجاد شده در هوش مصنوعی باشد که در صورت درخواست کار یا تماس با پلیس منجر به رفتار ناعادلانه می‌شود. به عبارت دیگر، ما باید از انسان‌ها بترسیم نه ماشین‌ها.

هوش مصنوعی گوگل می‌تواند در شناسایی بیماری‌های پوستی کمک کند