
سعید رجبیفروتن کارشناس حوزه نمایش خانگی در ابتدای هفته طی یادداشتی این موضوع را عنوان کرد.برنامه رادیویی صحنه در رادیو تهران یکشنبه شب به گفتگو با رجبیفروتن پرداخت. در ادامه روزنامههای همشهری و ایران هم به بهانه یادداشت منتشره با ایشان مصاحبههایی انجام دادند.
سعید رجبی فروتن در یادداشت خود نوشت:
“هفته گذشته با تودیع آقای مهدی یزدانی از سازمان سینمایی عمر مدیریتی آخرین مدیرعامل موسسه رسانه های تصویری به پایان رسید و تشریفات انحلال و یا ادغام این موسسه به مراحل پایانی نزدیک شد.”
در ادامه بخشی از گزارش روزنامه ایران که حاصل مصاحبه با سعید رجبی فروتن است را و تاریخچه این موسسه خاطره ساز را هم بیان میکند، میخوانید:
«وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سال ۱۳۷۲ مؤسسه رسانههای تصویری را بهعنوان تنها شرکت مجاز توزیع فیلم در شبکه نمایش خانگی در ایران تأسیس کرد که تا سال ۱۳۷۹ عهدهدار این مسئولیت بود. آن روزگار، ویدئو تازه از حبس درآمده بود و تولید فیلمهای ویدئویی رونق گرفته بود و آنچه به عنوان فیلم یا سریال از تلویزیون پخش میشد هم براساس قراردادها و تفاهم نامههای میان این مؤسسه و سازمان صدا و سیما، از این مؤسسه به صورت شرکتی قابل دسترس مخاطبانی بود که به هر دلیلی دوست داشتند این محصولات را در خانه خود تماشا کنند.
با اینحال؛ این روزها، ویدئو دیگر مسأله نیست و با شکلگیری و پیشرفت شبکههای خانگی اینترنتی یا همان VODها، این مؤسسه و فیلمهایش آنچنان حرف تازهای ندارند و مدیران سینمایی کشور سالهاست به ادغام مؤسسه رسانههای تصویری با دیگر مؤسسهها و زیرمجموعههای سازمان سینمایی فکر میکنند. دقیقاً یکسال پیش حسین انتظامی رئیس سازمان سینمایی با انتصاب مهدی یزدانی بهعنوان مدیرعامل مؤسسه رسانههای تصویری به او مأموریتی شش ماهه داد تا ظرف مدت ۶ ماه نسبت به انجام تشریفات قانونی ادغام وظایف مؤسسه رسانههای تصویری در یک یا دو مؤسسه دیگر وابسته به سازمان اقدام کند.»
پایان امپراطوری موسسه رسانههای تصویری
در پایان نیز سعید رجبی فروتن از این رخداد به عنوان پایان امپراطوری نام برد و گفت:
«سال ۷۲ بعد از آزاد شدن ویدئو این مؤسسه از طرف دولت متصدی آن شد که انحصاراً فعالیتهای ویدئویی را در کشور آزاد و به مرور زمینه را برای بخش خصوصی فراهم کند. سال ۷۹ هم اولین مؤسسههای خصوصی کار خود را شروع کردند که تا انتهای دهه هشتاد مؤسسه رسانههای تصویری سهم خودش را در بازار به مرور کاهش داد و نسخههای فیزیکی به اینترنتی تبدیل شدند. موضوعیت و فلسفه اصلی این مؤسسه منتفی شد و با پایان یافتن این مأموریت، زمینه فعالیت این مؤسسه هم موضوعیت خود را از دست داد.
پیشگامی مهدی یزدانی در نجات دادن مؤسسه از روزمرگی هم قابل قدردانی است. اگر چالشهای موجود بین سازمان صداوسیما و مؤسسه رسانههای تصویری زودتر به نتیجه میرسید و حل میشد این روند حتی با شکل و شمایلی بهتر و یک دستتر میتوانست عملیاتی شود.»