این تصویر پرتره‌ای از مانی است.
مانی پیامبر نقاش ایرانی در دوره ساسانیان و بنیانگذار آیین مانوی بود. او رتبه شماره ۸۳ در لیست تاثیر گذارترین اشخاص تاریخ را دارد. آیین او از چین تا اروپا را درنوردید و پیروان بسیاری را کسب کرد. او اولین کسی بود که ادعای عروج داشت. مانی خود را فرستاده‌ای از جانب خدا همچون مسیح و زرتشت می‌دانست. مانی دین خود را تکمیل کننده ادیان قبل از خود معرفی می‌کرد. مسیحیان او را ضد مسیح و زرتشتیان او را کافر می‌دانستند.
برادران شاپور یکم مانی را پشتیبانی کردند و شاپور به او اجازه تبلیغ دینش را داد اما گرفتار خشم موبدان زرتشتی دربار ساسانی شد و سرانجام در زمان بهرام یکم به دستور کرتیر، موبد اعظم زندانی شد، بدنش قطعه قطعه و به دار آویخته شد.
«صدیقین مانوی» از پیروان آیین مانی بودند که با فلسفه «کم آزاری» گوشت می‌خوردند، یعنی برای برای به دست آوردن گوشت،موجودی را نمی‌کشتند، صبر می‌کردند تا حیوانی بمیرد بعد گوشت آن را بخورند!
حتی صبر می‌کردند میوه از درخت بیفتد و بعدا می‌خوردند!
یکی از کتاب‌های پر آوازه مانی که به صورت نقاشی بودهاست، ارژنگ نام دارد. در زبان فارسی از آن با عنوان «آردهنگ» یاد شده‌است . در پارسی «آرتنگ» نیز آمدهاست. این اثر شامل نقاشی‌هایی بودهاست که به وسیله آن دو جهان روشنی و تاریکی و ساخت جهان کنونی به نمایش در آمدهاست.
