پل اندرسون از دانشگاه بیرمنگام می‌گوید: «سرعت رشد صنعت خودروهای برقی بسیار ترسناک است.» او در مورد بازار خودروهای برقی در اروپا صحبت می‌کند. اتحادیه اروپا تخمین می‌زند تا سال ۲۰۳۰ حدود ۳۰ میلیون خودرو برقی در جاده‌های اروپا وجود داشته باشد.
دکتر اندرسون که یکی از مدیران مرکز عناصر استراتژیک و مواد حیاتی بیرمنگام است می‌گوید:
قبلاً هرگز رشد یک محصول کاملاً جدید با این سرعت صورت نگرفته است. اگرچه وسایل نقلیه برقی (EV) ممکن است در طول مدت عمر مفید خود آلودگی کربنی برای محیط زیست نداشته باشند، اما این نگرانی وجود دارد که پس از خارج شدن آن‌ها از چرخه استفاده، چه اتفاقی برای آن‌ها و به ویژه برای باتری‌های آن‌ها خواهد افتاد.
وی خاطرنشان کرد:
طی ۱۰ تا ۱۵ سال آینده که تعداد زیادی خودرو برقی به پایان عمر خود می‌رسند، نیاز ما به یک صنعت بازیافت از همیشه بیشتر می‌شود.
درحالی‌که بیشتر اجزای EV کاملاً مشابه اجزای سازنده خودروهای معمولی است، تفاوت عمده در باتری آن‌ها وجود دارد. باتری‌های اسید سرب سنتی به طور گسترده بازیافت می‌شوند. اما در مورد باتری‌های لیتیوم یون مورد استفاده در خودروهای برقی هنوز چنین امکانی وجود ندارد. باتری‌های EV بزرگتر و سنگین‌تر از باتری‌های خودروهای معمولی هستند و از چند صد سلول لیتیوم-یونی ساخته شده‌اند که همه آن‌ها نیاز به تجزیه دارند. آن‌ها حاوی مواد خطرناکی هستند و در صورت جداسازی نادرست احتمال انفجار وجود دارد.
دکتر اندرسون می‌گوید:
در حال حاضر در سطح جهانی دستیابی به آمار دقیق در مورد بازیافت باتری‌های یون لیتیوم بسیار دشوار است. اما انتظار می‌رود چیزی در حدود ۵٪ باشد.
اتحادیه اروپا تأمین‌کنندگان EV را مسئول این امر می‌داند که قبل از افزایش تولید و ورود به بازار، راهی برای بازیافت مناسب و بی‌خطر محصولات خود پیدا کنند. به عنوان مثال، کمپانی نیسان اکنون در حال استفاده مجدد از باتری‌های قدیمی خودروهای Leaf خود در خودروهای خودران جدید خود است.
فولکس واگن نیز همین کار را انجام می‌دهد. علاوه بر آن اخیراً اولین کارخانه بازیافت خود را در سالزگیتر آلمان افتتاح کرده است و قصد دارد در مرحله آزمایشی سالانه ۳۶۰۰ سیستم باتری را بازیافت کند.
توماس تیدجه، رئیس برنامه‌ریزی برای بازیافت در گروه فولکس واگن می‌گوید: «در نتیجه فرآیند بازیافت، مواد مختلف زیادی بازیابی می‌شود. ما به عنوان اولین قدم بر روی فلزات کاتد مانند کبالت، نیکل، لیتیوم و منگنز تمرکز می‌کنیم. قطعات از هم پاشیده شده سیستم‌های باتری مانند آلومینیوم و مس در جریان بازیافت قرار می‌گیرند.»
همچنین، رنو اکنون در حال بازیافت تمام باتری‌های خودروهای برقی خود است. هرچند که در شرایط فعلی این میزان فقط سالانه حدود دویست دستگاه است. این کار را از طریق کنسرسیومی با شرکت مدیریت پسماند فرانسوی Veolia و شرکت شیمیایی بلژیکی Solvay انجام می‌دهد.
ژان فیلیپ هرمین، مدیر رنو در بخش محیط زیست استراتژیک می‌گوید:
ما در تلاشیم تا بتوانیم ۲۵٪ از حجم بازیافت را پوشش دهیم و البته این حجم بازیافت تا حد زیادی نیازهای رنو را پوشش می‌دهد. این پروژه انحصاری نبوده و نه فقط بازیافت باتری‌های رنو بلکه تمام باتری‌ها و همچنین ضایعات تولیدی کارخانه‌های تولید باتری را شامل می‌شود.
این موضوع همچنین مورد توجه نهادهای علمی مانند موسسه فارادی است که هدف آن پروژه ReLiB یا بهینه‌سازی بازیافت باتری‌های EV و ساده‌سازی آن تا حد ممکن است.
دکتر آندرسون، محقق اصلی تحقیق در مورد پروژه می‌گوید:
ما به جای اینکه برخی از فرایندهای موجود را پشت سر بگذاریم، یک صنعت کارآمدتر و مقرون به صرفه‌تر را در آینده ترسیم کرده‌ایم. به عنوان مثال در حال حاضر مقدار زیادی از باتری‌ها در طی فرآیند بازیافت به آنچه جرم سیاه نامیده می‌شود (مخلوطی از لیتیوم، منگنز، کبالت و نیکل) تبدیل می‌شوند، که برای بازیابی این مواد به فرم قابل استفاده نیاز به یک فرآیند دیگر، با انرژی بیشتر وجود دارد. از بین بردن دستی پیل‌های سوخت باعث می‌شود بیشتر این مواد به طور کارآمد بازیابی شوند، اما مشکلاتی را به خودی خود به همراه می‌آورد.
گاوین هارپر، پژوهشگر موسسه فارادی می‌گوید: «در بعضی از بازارها مانند چین، مقررات بهداشت و ایمنی و مقررات زیست محیطی بسیار آسان‌تر گرفته می‌شود و این‌گونه شرایط در کشورهای غربی پذیرفته نخواهد شد.” همچنین، گران بودن نیروی کار باعث می‌شود این موضوع در انگلستان توجیه اقتصادی نداشته باشد.»
او عقیده دارد که راه چاره، اتوماسیون و رباتیک است. به بیان دیگر:
اگر بتوانیم این کار را به صورت خودکار انجام دهیم، می‌توانیم خطرات آن را کاهش داده و از نظر اقتصادی کارآمدتر شویم.
در واقع استدلال‌های اقتصادی قدرتمندی برای بهبود قابلیت بازیافت باتری‌های EV وجود دارد. از جمله این واقعیت که بسیاری از عناصر استفاده شده در باتری‌های EV در اروپا و انگلیس به سختی قابل دسترسی هستند.
دکتر هارپر می‌گوید:
شما از یک سو با مشکل مدیریت پسماند روبرو می‌شوید و از طرف دیگر یک فرصت عالی را نیز پیدا کرده‌اید. زیرا بدیهی است که انگلستان به صورت بومی بسیاری از منابع مورد نیاز کارخانه‌ها را ندارد. اگرچه کمی لیتیوم در کورن وال وجود دارد، اما به طور کلی ما از نظر تأمین مواد کارخانه مورد نیاز خود با چالش‌هایی روبرو هستیم.” بنابراین، از نظر تولیدکننده، بازیافت باتری‌های قدیمی ایمن‌ترین روش برای اطمینان از تولید باتری‌های جدید است.
۲ نظرها