آنچه که باید در مورد رابطه بیماری‌های اپیدمیک و خرافات بدانید!
اپیدمی‌ها از آغاز پیدایش تمدن‌ها وجود داشته‌اند. واژه plague (طاعون) از واژه یونانی plaga به معنی ضربه واصابت است. پلاگا در قرن ۵ قبل از میلاد آتن را فرا گرفت و یونان باستان را فلج کرد. بروز این بلایا در قرون بعدی هم تکرار شد که طاعون سیاه بیش از۱۰۰ میلیون کشته در کشورهای اروپایی به جا گذاشت.
در هر دوره ای از تاریخ که بیماری‌های فراگیر بروز کرد به علت فقدان شناخت علمی از علت بروز و نحوه درمان آن،خرافات به شدت رواج می‌یافت.
تمام کشورها آن بیماری را شایع شده را به کشور همسایه نسبت می‌دادند و چون کلیسا‌ها نقش فعال مایشاء پیدا کرده‌بودند، مردم هم برای یافتن پاسخی برای سوال چرایی بروز این اپیدمی‌ها به کشیش‌ها روی می‌آوردند. از طرفی چون آنها پاسخی علمی نداشتند به خرافات مذهبی دامن زده و یهودیان و کولی‌ها را منشاء این بیماری‌های فراگیر عنوان می‌کردند.
در نتیجه این خرافات ۲۰ میلیون یهودی در اروپا سوزانده شدند و برخی ازکشیشان افراطی، به تعابیر آخرالزمانی متوسل شدند و تبلیغ انتظار برای حکومت مسیح را آغاز کردند. دیری نگذشت که بسیاری از کشیشان مسیحی، خود به بیماری مبتلا شدند و جان باختند .تعداد کشیشان جان باخته هم به قدری بود که دیگر افراد عادی وحتی خلافکاران ملبس به لباس روحانیون شدند و فتواهای عجیب وغریبشان به خرافات بیشتر دامن زد. کار به جایی رسید که عده‌ای از افراد جاهل در کوچه‌ها راه افتادند و با شلاق‌هایی که از تیغ و چاقو ساخته شده‌بودند خود را با شلاق خون زخم می‌زدند تا گناهانشان بخشیده شود و به این واسطه شفا یابند.
حتی بین افراد عامی شایع شده‌بود که مهتران وپرورش دهندگان بز و اسب و افرادی که روغن حمل می‌کنند در مقابل کَک که عامل طاعون بود مصون هستند. در آن دوران خشم تاناتوس و رد بال عزرائیل، از نام‌های خرافی طاعون شده‌بود.
آنچه که مهم بود عدم توان پاسخگویی علمی کلیسا وروحانیون مسیحی به سوالات جامعه مسیحیان و برملا شدن خرافات مذهبی از یک طرف و پیشرفت علوم در اروپا بود که به تدریج بساط دین فروشان کلیسا را در اروپا برچید.
