امروز دوم خرداد است و درست ۲۳ سال از روزی که در ایران انتخابات هفتمین دوره‌ی ریاست جمهوری برگزار شد می‌گذرد. آن انتخابات را می‌توان خاص‌ترین انتخابات ایران در قرن اخیر دانست، آن‌زمان بود که بسیاری از مردم با امید به آن که اوضاع اقتصادی، اجتماعی و سیاسی بهبود یابد پای صندوق‌های رأی آمدند و به کسی که اکنون «پدر معنوی اصلاحات» نامیده می‌شود رأی دادند.
در انتخابات هفتمین دوره‌ی ریاست جمهوری، محمد خاتمی از جناح اصلاح‌طلب و علی‌اکبر‌ناطق‌نوری از حزب اصول‌گرا کاندیداهای اصلی بودند و جز آن‌ها سید رضا زواره‌ای و محمد محمدی ری‌شهری نیز دو کاندید دیگر بودند که روی‌هم‌رفته ۵ درصد آرا را هم کسب نکردند. رقابت اصلی میان خاتمی و ناطق‌نوری بود. شهرهای ایران، کوچک و بزرگ، غلغله بودند، تمامی فضاهای کشور مستقیم و غیرمستقیم تحت‌تأثیر انتخابات بودند و هراس، امید، شور و البته ناامیدی برای عده‌ای احساسات گوناگون و ترکیبی‌ای بودند که در کشور و در دل مردمان کشور موج می‌زدند.
میزان مشارکت مردم در انتخابات هفتمین دوره‌ی ریاست جمهوری نزدیک به ۸۰ درصد بود، رقمی که تا آن زمان به چشم نخورده‌بود. فردای روز دوم خرداد شاید کمتر کسی باور داشت که محمد خاتمی با آن اختلاف بتواند به‌عنوان رئیس جمهور ایران انتخاب شود. او ۲۰ میلیون و ۷۸ هزار رأی به‌دست آورد و رقیب اصلی‌اش فقط ۷ میلیون و ۲۴۲ هزار رأی. این آمار نشان از آن داشت که در بطن جامعه، در دل اکثریت مردم ایران، امید به بهبود اوضاع کشور وجود دارد و البته می‌توان گفت که لااقل در دوره‌ی اول مردم به بخشی از آن‌چه که می‌خواستند رسیدند. اصلاحات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی زیادی صورت گرفت، اصلاحاتی که شاید کسی تا قبل از سال ۷۶ باور نمی‌کرد که اتفاق بیفتند.
۲۳ سال از آن دوران گذشته و امروز اوضاع از لحاظ اجتماعی و اقتصادی بسیار بدتر است. زمزمه‌هایی از این‌که علی لاریجانی برای انتخابات سال ۱۴۰۰ کاندیدا شود به گوش می‌رسد، درعین‌حال با توجه به سخنان رهبر انقلاب مبنی بر جوان و حزب‌اللهی بودن رئیس‌جمهور بعدی، برخی بر این باور اند که گزینه‌ی اصلی مدنظر ایشان محمدجواد آذری جهرمی، وزیر ارتباطات دولت روحانی، است. باید منتظر ماند و دید که این بار – در انتخابات ۱۴۰۰ – چه اتفاقی خواهد افتاد.
در ادامه تصاویری از ۲ خرداد ۷۶ را از شهرهای مختلف ایران می‌بینید:
