سال ۹۳، در اوج محبوبیت برنامه‌ی ماه عسل با اجرای احسان علیخانی، کودکی دعوت شد که رضا نام داشت. رضا از آن‌ها بود که کودک کار نام‌شان را گذاشته‌اند، از آن‌ها که از همان دوران خردسالی – بی آن‌که بفهمند اصلاً زندگی چیست و در این زندگی چکار می‌کنند – پای به عرصه‌ی کار می‌گذارند و هر کاری می‌کنند تا بتوانند شندرغاز درآمد حاصل کنند تا نه خود نه خانواده‌شان از گرسنگی نمیرند. رضا در برنامه‌ی سال ۹۳ احسان علیخانی در پاسخ پرسش علیخانی که «چه آرزویی داری»، گفت آن‌قدر درگیر کار هستم که اصلاً وقتِ فکر کردم به آرزو ندارم. اکنون که حدود ۶ سال و نیم از آن دوران گذشته، رضا – کودک کار ماه عسل – خودکشی کرده‌است.
خبر خودکشی کودک کار ماه عسل در شبکه‌های اجتماعی موجب تأثر، تأسف و البته خشم شده‌است. در این بین، احسان علیخانی نیز با انتشار پستی در اینستاگرام نسبت به خودکشی رضا کودک کار ماه عسل واکنش نشان داده، اما واکنش علیخانی هم با واکنش‌های مثبت و منفی زیادی همراه بوده است. کم نیستند کسانی که زیر پست اینستاگرامیِ علیخانی، گفته‌اند که او از امثال رضا برای کسب محبوبیت و ثروت خود استفاده کرد و هیچ به داد آن‌ها نرسید؛ اگر که می‌رسید اکنون رضا در ۱۸ سالگی خودکشی نمی‌کرد.
واکنش احسان علیخانی به خودکشی رضا کودک کار ماه عسل را در زیر بخوانید:
درد اینجاست که “درد” را نمی‌توان به کسی حالی کرد!
درباره رضا، حضورش در ماه‌عسل، خبر خودکشی‌اش و این خبر غمناک و تلخ…
خبری شوکه‌کننده و این میزان سنگین برای همه ما که او را دیده بودیم و از دلش خبر داشتیم…
رضا ۷ سال پیش مهمان ماه‌عسل شد. وقتی قرار شد موضوع کودکان کار، برای اولین‌بار در تلویزیون مطرح شود، رفقای جمعیت امام‌علی که در زمینه بچه‌های کار فعالیت می‌کردند و دنبال تحصیل و آموزش‌شان بودند، گروه ما را با تعدادی از این بچه‌ها آشنا کردند، مستندی ساخته شد و بچه‌های جمعیت، با کسب اجازه از خانواده‌ها، تعدادی از بچه‌ها را به برنامه آوردند تا همه -تاکید می‌کنم همه- دردهای زیر پوست شهر را ببینیم و کاری بکنیم؛ چه، کسانی که مسئولیت قانونی دارند و چه انسان‌هایی که از دستشان کاری برمی‌آید.
رضا جمله معروف “آرزویی ندارم چون وقت نکردم بهش فکر کنم” را در برنامه گفت. همه دیدند و آن روز، تعداد زیادی پیگیر کمک و یاری او و امثال او شدند و رضا را پیدا کردند.
چند روز بعدش، مهمان ویژه‌برنامه عید فطر شد و گفت آرزو دارم از این محله برویم.
مهدی رحمتی و حنیف عمران‌زاده با مردانگی، فراهم کردن خانه جدید را تقبل و خانه‌ای برای رضا و خانواده‌اش رهن کردند.
اینکه چرا بعد از حدود یک سال با شکایت اهالی محل، مجبور به ترک آن خانه شدند بماند؛ که دردی بزرگتر است!
رضا با بچه‌های خانه ایرانی لب خط کار می‌کرد با کلی آرزوی جدید و عشق، تا مادرش به طور ناگهانی از دنیا رفت و او دچار شوک و غمی سنگین شد. دو بار دست به خودکشی زد و خانه ایرانی لب خط، رضا را کامل تحت‌نظر مددکار و روانشناس قرار داد و او قول داده بود هر وقت فکر خودکشی به ذهنش خطور کرد با مددکار صحبت کند.
دوباره رضا شروع کرد به درس‌خواندن و تمرین تئاتر. حتی بازی در چند تئاتر در خانه لب خط و کار کردن تا جایی که خودش دستگاهی بخرد و درآمدی بهتر داشته باشد.
رضا ازدواج کرد؛ در سن کم و با دختری کم‌سن‌تر و باز بحرانی جدید برای او. عکس‌های رضا در زمین فوتبال و اجرای تئاتر و محل کار، نشان می‌دهد که عشق و امید به آینده در او زنده بود تا…
البته هنوز مراجع قانونی علت فوت را رسما اعلام نکرده‌اند.
به دلایل حفظ حریم خصوصی و اخلاق، حتی رفقای خانه ایرانی لب خط هم نمی‌توانند از مشکلات رضا و پیرامونش حرفی بزنند و باید در این داغ، شریک شد و گریست.
چقدر در آن سال‌ها تحت فشار بودیم که چرا اینقدر تلخ و غمگین شده برنامه؟! چرا از درد و رنج می‌گویید؟!
رفقا می‌دانید چقدر بچه‌هایی شبیه رضا در همین شهر زندگی می‌کنند؟!
فیلم حضور رضا در برنامه ماه عسل
گفتنی است که رضا دو بار به برنامه ماه عسل آمد، اما آن‌چه که «گیرا» بود، حضور نخست او در این برنامه بود:
