این روزها شاهد ابتلای سران مملکتی و مسئولین کشور مانند ایرج حریرچی، محمود صادقی، معصومه ابتکار، فریدالدین حدادعادل، مصطفی پورمحمدی و … به ویروس کرونا هستیم.
آماری شفاف از مبتلایان به ویروس کرونا در ایران در دست نیست اما ابتلای مقامات و چهره‌های سیاسی در ایران به مراتب بیشتر از هر کشوری در جهان بوده‌است!
چند روز پیش بود که امیرآبادی نماینده مردم قم در مجلس شورای اسلامی حاضر شد و از مرگ ۴۰ تا ۵۰ نفر در قم بر اثر ابتلا به ویروس کرونا خبر داد. همان روز خبری مبنی بر وخامت حال این نماینده مجلس و مشکوک بودنش به ویروس کرونا و حتی ضد عفونی کردن صندلی‌اش، روی خروجی خبرگزاری‌های کشور قرار گرفت.
مجتبی فاضلی مسئول مالی دفتر آیت‌الله شبیری زنجانی هم که از دو هفته قبل بیمار بود، اعلام شد بر اثر ابتلا به ویروس کرونا جان خود را از دست داده‌است.
محمود صادقیس نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی هم خبر از ابتلای به ویروس کرونا داد و در پیامی ویدئویی گفت با وحدت و همکاری و رعایت اصول بهداشتی هر چه زودتر بر ویروس رکونا غلبه خواهد کرد.
خبرسازترین ابتلای به کرونا در میان مسئولین کشوری اما خبر ابتلای ایرج حریرچی، معاون وزیر بهداشت کشور بود. حریرچی در نشستی خبری با حالی که خبر از آشفتگی احوالاتش می داد در فاصله نزدیکی با علی ربیعی، سخنگوی دولت ایستاده بود که همان نشست تحت آن شرایط باعث شد گمانه زنی‌هایی در مورد احتمال ابتلای ربیعی هم صورت گیرد. علی ربیعی مبنی با اعلام خبری مبنی بر انجام دادن آزمایش و تست مخصوص و منفی شدن جواب آزمایشاتش، خبر از سلامت حال خود داد.
حال سوال اصلی اینجاست؛ چرا مقامات کشور نتوانستند از گزند کرونا در امان بمانند؟
در این مورد به راحتی حدس‌های می‌توان زد…
انتشار خبرهای مربوط به کرونا از ابتدا از سوی مقامات مربوط ضد و نقیض بود و مسئولان از ابتدا سعی در عادی جلوه دادن شرایط داشتند. برای این کار هم باید در جلسات و نشست‌ها حضور فعال می‌داشتند اما بهای این عادی سازی تب و سرفه‌های خشک و … بود.
یک نظر