نگاهی به زندگی فوتبالی مارادونا | ستاره‌ای که فقط مرگ را دریبل نزد

دیگو آرماندو مارادونا یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال بود که دوران کودکی دشواری را پشت سر گذاشت. او مانند سایر بازیکنان آمریکای جنوبی به سختی فوتبال را آغاز کرد و گرسنگی او در شب عید آرژانتین، زمینه‌ی ظهور پادشاه فوتبال را فراهم کرد. تاریخ گواه است که اگر مارادونا در شب عید آرژانتین گرسنه نمی‌ماند، شاید هرگز شاهد درخشش او در فوتبال نبودیم. در ادامه مروری بر زندگی مارادونا و کریر فوتبالی او خواهیم داشت.

 زندگی دشوار مارادونا در کودکی

اسطوره‌ی فوتبال آرژانتین در ۳۰ اکتبر ۱۹۶۰ در محله‌ی ویلافیوریتو به دنیا آمد. پدر او کارگری می‌کرد و سقف آرزوی‌های او برای پسرش، داشتن یک شغل شرافتمندانه مانند رفتگری بود. البته مارادونا به دلیل محدودیت مالی، درخواست پدرش را انجام می‌دهد و در محله‌‌ی ویلافیوریتو مشغول رفتگری می‌شود. رفتگر محله‌ی ویلافیوریتو در سن ۷ سالگی، زمین فوتبالی را تمیز می‌کند که باید در آن زمین بدرخشد و هنرنمایی کند‌. پسر با استعداد آرژانتینی، با جارو برگ‌های خشک را دریبل می‌زند و رویاپردازی می‌کند. سرانجام عید گوالگویچو آرژانتین فرا می‌رسد. خانواده‌ی مارادونا درحالی برای جشن آرژانتین تدارکات می‌بینند که شرایط مالی خوبی ندارند و در یکی از مهم‌ترین شب‌های سال، گرسنه هستند. برادر مارادونا سال‌های بعد، راز شب عید مارادونا را فاش کرد. شب سرد زمستانی، گریان در کنار بخاری! در چنین شرایطی‌ست که جرقه‌ی آرزو در ذهن مارادونا زده می‌شود!

هوگو مارادونا در سال ۲۰۰۰ در یک مصاحبه گفت: آن شب را به خوبی یادم است. شب عید بود و پدرم از سرکار برمی‌گشت. درحالی که سر سفره‌ی شام نشسته بودیم، نان‌های خشک را به آب می‌زدیم تا نرم شود و بخوریم.  ناگهان برادرم آرماندو عصبانی شد. حقیقاً سخت است که شما در شب عید نان خشک بخورید. او نمی‌توانست تحمل کند و از جمع ما جدا شد و به اتاق‌اش رفت. بعد از چند دقیقه که وارد اتاق شدم با صحنه‌ای مواجه شدم که باورش برای من سخت بود. آرماندو دست‌هایش را بر روی بخاری گذاشته بود و گریه می‌کرد. او با خودش حرف می‌زد و من فقط یک جمله را شنیدم.

درحالی که اشک در چشم‌های آرماندو جمع شده بود، او خطاب به خودش گفت که امشب را به یاد بسپار. سپس بلافاصله از اتاق بیرون آمدم و درباره‌ی این موضوع با هیچ‌کس حرفی نزدم. من می‌دانستم که مقصود او از این حرف چه بوده است.

سرانجام گرسنگی مارادونا در شب عید، زمینه‌ی آغاز فوتبال او را فراهم کرد و پادشاه فوتبال، در شب غم‌انگیز گوالگویچو ظهور کرد.

مارادونا در آرژانتینیوس جونیورز

مارادونای کوچک بعد از درخشش در مسابقات بین‌مدرسه‌ای بوینس‌آیرس، مورد توجه مسئولان تیم آرژانتینیوس‌ جونیورز قرار گرفت. البته مربی آرژانتینیوس به توانایی‌های مارادونا شک داشت و مطمئن نبود که او بازیکن بزرگی شود. اسطوره‌ی فوتبال آرژانتین همان لحظه‌ای که به تیم‌های پایه باشگاه آرژانتینوس‌ جونیورز پیوست، مشخص بود بازیکنی معمولی نیست.

پسر چاق محله‌ی ویلافیوریتو که تا مدتی قبل از طریق رفتگری و حرکات نمایشی با توپ، خرج خانواده را می‌داد، اکنون به عضویت تیم مطرح آرژانتینیوس درآمده بود. سرانجام بعد از درخشش فوق‌العاده‌ی مارادونای کوچک در تیم آرژانتینیوس‌ جونیورز، مسئولان این تیم تصمیم گرفتند مارادونا به تیم اصلی منتقل شود.

بعداز مدتی فرانسیس کورنخو مربی مارادونا در آرژانتینیوس او را به جرثقیل کوچک تشبیه می‌کند و در توصیف او می‌گوید: آرماندو بازیکنی ریزنقش با قدرت بدنی بالا است. مارادونا معنی فوتبال است و مطمئن هستم که او در آینده موفق خواهد شد.

اسطوره‌ی فوتبال آرژانتین در ۱۶۷ بازی ۱۱۶ گل برای تیم آرژانتینیوس به ثمر رساند و مورد توجه بهترین تیم آرژانتین قرار گرفت. در ادامه مارادونا بعداز درخشش در تیم محلی آرژانتینیوس با عقد قراردادی ۱ ساله به بوکا‌جونیورز پیوست.

مارادونا در بوکاجونیورز

مارادونا در بوکاجونیورز دوران درخشانی را سپری کرد و خیلی زود به عنوان یک بازیکن تکنیکی در آرژانتین مطرح شد.

مهاجم آرژانتینی اولین حقوق فوتبالی‌اش را در تیم بوکاجونیورز دریافت کرد. شواهد حاکی از آن است که اولین حقوق حرفه‌ای مارادونا در سن ۱۵ سالگی برای خریدن پیتزای آرژانتینی مصرف شد. پسر چاق محله‌ی ویلافیوریتو بعداز گرسنگی در شب عید، حالا اولین حقوقش را برای پیتزایی خرج می‌کند که تداعی‌کننده‌ی خاطره‌های بد از دوران سخت کودکی‌اش است.  مارادونا در بوکاجونیورز رستگار شد و هنوز هم از او به عنوان یک نماد در این تیم یاد می‌شود.

اسطوره‌ی تیم ملی آرژانتین در بوکاجونیورز در ۴۰ بازی ۲۸ گل به ثمر رساند و برای همیشه در تاریخ تیم بوکاجونیورز ماندگار شد. مارادونا در سال ۱۹۸۱ با تیم بوکاجونیورز قهرمان لیگ آرژانتین شد و کم‌کم نام جوان آرژانتینی بر سر زبان‌ها افتاد.

اسطوره‌ی تیم ملی آرژانتین بعد از درخشش در تیم بوکاجونیورز مورد توجه تیم‌های اروپایی قرار گرفت و سرانجام بارسلونا با بیشترین مبلغ ممکن موفق شد مهاجم آرژانتینی را به خدمت بگیرد.

مارادونا در تیم بارسلونا

بارسلونا اولین تیم اروپایی مارادونا محسوب می‌شود‌. دیگو اکنون به آرزوی خود رسیده بود و اشک‌های مارادونا در شب عید آرژانتین به دلیل گرسنگی، باعث شد تا او به نوک قله‌ی اروپا برسد. نکته‌ی مثبت دیگری که حضورش دیگو در بارسلونا برای‌اش به همراه داشت این بود که باعث شد پسر فقیر آرژانتینی مورد توجه اهالی فوتبال قرار گیرد.

بارسلونا با پرداخت بالاترین مبلغ، مارادونا را به ایالت کاتالونیا برد و از سال ۱۹۸۲ تا ۱۹۸۴ بارسلونا محل بروز استعداد‌های دیگو بود.

حضور مارادونا در بارسلونا به خوبی آغاز نشد. اسطوره‌ی فوتبال آرژانتین در ابتدی حضورش در بارسلونا به بیماری هپاتیت دچار شد و حواشی مختلفی برای او به وجود آمد. شواهد حاکی از آن است که ارتباطات غیرسالم جنسی باعث شده بود تا مهاجم آرژانتینی به هپاتیت دچار شود. اما مارادونا با سبک خودش بیماری هپاتیت را دریبل زد و این بیماری را شکست داد. البته جز این مورد، در کل زندگی غیرحرفه‌ای مارادونا باعث شد ضربه‌های فراوانی به فوتبال او وارد شود اما دیگو به دلیل داشتن ذهنیت قدرتمند، موفق شد در ادامه دوران خوبی را در اسپانیا سپری کند.

او در اولین فصل حضورش در بارسلونا قهرمان جام حذفی شد و اولین جام اروپایی‌ خود را کسب کرد.

فصل دوم مهاجم آرژانتینی در بارسلونا بسیار جنجالی بود. او در یکی از بازی‌های مهم در هفته‌ی چهارم لالیگا، داور مسابقه را کتک زد و حواشی فوتبال مارادونا از آن روز شروع شد. یوناس وینفرد داوری بود که در جریان بازی توسط مارادونا مورد ضرب‌و‌شتم قرار گرفت. او بعداز سال‌ها طی یک مصاحبه مدعی شد که مارادونا قبل از بازی هروئین مصرف کرده بود و به همین علت از قضاوت من ناراضی بود. او به سوی من آمد و و با مُشت به صورت من کوبید.

جنجال‌های مارادونا در زمین بازی باعث شد اختلافات او با مدیران بارسلونا آغاز شود. در ادامه مارادونا به دلیل مثبت‌شدن تست کوکائین توسط مدیران بارسلونا طرد شد و سران باشگاه اسپانیایی تصمیم گرفتند او را در لیست مازاد قرار دهند.

دست‌آخر مارادونا به عنوان گران‌ترین بازیکن تاریخ فوتبال به فقیرترین تیم ایتالیا پیوست‌ و دورانی باشکوه در این تیم رقم زد: ناپولی – عشق مردم خون‌گرم جنوب ایتالیا.

مارادونا در ناپولی

دیگو مارادونا در سال ۱۹۸۴ به ناپولی پیوست. مارادونا و ناپولی شباهت‌های زیادی به یکدیگر داشتند. مهاجم آرژانتینی مانند ناپولی یک زاغه‌نشین بود و البته جمع این زاغه‌نشین‌ها تاریخ فوتبال را تغییر داد. آرماندو همیشه معتقد بود که حتی اگر پادشاه آرژانتین هم شود، هیچوقت فراموش نخواهد کرد که از کجا آمده است و اصالت خود را از یاد نمی‌برد.

اکنون دوران طلایی پسرِ گرسنه‌ در شب عید آغاز شده بود. مارادونا برای ناپولی مانند یک رویا بود. ناپولی و آرماندو مانندِ دو عشق جداناپذیر بودند که حتی در لحظه‌ی مرگ هم جدا نشدند.

اسطوره‌ی فوتبال آرژانتین در دوران حضورش در تیم ناپولی موفق شد دو عنوان قهرمانی سری ‌آ را کسب کند و همچنین در سال ۱۹۹۰ به همراه این تیم قهرمان جام یوفا شد. اما طولی نکشید که تمام زیبایی‌های مارادونا در ناپولی به پایان رسید.

دوران غم‌انگیز زندگی دیگو مارادونا

پسر چاق محله‌ی ویلافیریتو در شهر ناپولی معتاد شد. اما کوکائین تنها چالش عجیب مارادونا در ناپل نبود. ستاره‌ی فوتبال آرژانتین همچنین در ادامه به یک باند مواد مخدر در ایتالیا پیوست. نزدیکان او فاش کردند که دیگو شب تا صبح مشغول مصرف کوکائین بوده‌است.

دیگو مارادونا در مورد اولین تجربه مصرف کوکائین‌اش اعتراف کرد از یکشنبه تا چهارشنبه خوشگذرانی کرده‌است. به هر حال، پس از مدتی اهالی فوتبال ایتالیا از اعتیاد فوق ستاره‌ی ناپولی به‌کوکائین با خبر شدند و مارادونا پیش از جام‌جهانی ۱۹۹۱ در ایتالیا به خاطر مصرف کوکائین ۱۵ ماه از حضور در میادین فوتبال محروم شد.

سپس مارادونا برای سپری‌کردن دوران محرومیت‌اش به آرژانتین رفت. در روز ۲۶ آوریل سال ۱۹۹۱ بود که نیروهای پلیس وارد خانه مارادونا شدند و در خانه‌ی او مواد مخدر یافتند. مارادونا یک روز در بازداشت ماند و با وثیقه آزاد شد.

سرانجام در آستانه‌ی برگزاری جام جهانی ۱۹۹۴ آمریکا بود که مهاجم آرژانتینی برای آماده‌سازی انفرادی به محل قدیمی خود رفت. درگیری مارادونا با خبرنگاران به دلیل خصومت شخصی باعث شد تا مارادونا عصبانی شود و یک تیر هوایی شلیک کند. به همین خاطر او به ۲ سال زندان و پرداخت غرامت به خبرنگاران محکوم شد.

مهاجم آرژانتینی بعد از طی کردن دوران محکومیت در زندان، به بیماری افسردگی دچار شد و به بیمارستان روانی‌ها انتقال پیدا کرد.

مارادونا بعد از اینکه از بیمارستان روانی‌ها مرخص شد در یک مصاحبه گفت: اینجا آدم‌های زیادی بودند که همه دیوانه هستند، یکی می‌گوید من چه‌گوارا هستم و همه باور می‌کنند، یکی دیگر می‌گوید من گاندی‌ام و همه باور می‌کنند اما وقتی من به آن‌ها می‌گفتم که من مارادونا هستم همه به من می‌خندیدند و می‌گفتند که هیچ‌کس مارادونا نخواهد شد.

بازگشت مارادونا به بوکاجونیورز

مارادونا بعد از فتح جنجالی اروپا، به آرژانتین بازگشت و دوران پایانی فوتبال خود را در تیم بوکاجونیورز سپری کرد. مهاجم آرژانتینی بعد از بازگشت به تیم بوکاجونیورز در ۳۰ بازی ۷ گل به ثمر رساند و وفاداری‌اش را به تیم بوکاجونیورز ثابت کرد. سرانجام بعد از جام‌جهانی ۱۹۹۴، درحالی که عضو تیم بوکاجونیورز بود، از فوتبال حرفه‌ای کناره‌گیری کرد.

مارادونا در تیم ملی آرژانتین

مارادونا در روز سوم آوریل ۱۹۷۷، در سن ۱۷ سالگى، اولین بازی خود با پیراهن تیم ملى جوانان آرژانتین را انجام داد. او با وجود این‌که سال بعد یکی از بهترین فوتبالیست‌های کشورش محسوب مى‌شد، از سوی سزار لوئیس منوتى، سرمربى وقت تیم ملی بزرگسالان، به اردوی تیم ملی آرژانتین دعوت نشد و بدین ترتیب جام جهانى ۱۹۷۸ را از دست داد. برخی می‌گویند همین دعوت‌نشدن‌اش به تیم ملی در سن کم، ضربه‌های روحی زیادی به او زد و زمینه‌ی اعتیاد او را فراهم کرد. شاید اگر لوئیس منوتی، مارادونا را به تیم ملی دعوت می‌کرد، مهاجم آرژانتینی هرگز به کوکائین اعتیاد پیدا نمی‌کرد.

مسئله‌ی قابل توجه این است که مارادونا یک سال بعد به همراه تیم ملى جوانان آرژانتین به‌عنوان قهرمانى جهان دست پیدا کرد و تاریخ‌سازی در تیم ملی آرژانتین را آغاز کرد.

عملکرد درخشان مارادونا در تیم ملی آرژانتین باعث شد او مورد تحسین ستاره‌های فوتبال قرار بگیرد. اولین حضور مهاجم آرژانتینی در جام‌جهانی بزرگسالان مقابل اسپانیا رخ داد. مارادونا به دلیل خشونت‌های فراوان در اولین بازی جام‌جهانی اخراج شد. سرانجام آرژانتین در جام‌جهانی ۱۹۸۲ ناکام ماند و موفق نشد عنوان قهرمانی جام‌جهانی را کسب کند.

چهار سال بعد، یعنی در جام جهانى ۱۹۸۶ مکزیک، مارادونا به عنوان کاپیتان تیم ملی آرژانتین قهرمان جام‌جهانی شد و به تاریخ فوتبال ثابت کرد که از گرسنگی تا قهرمانی جهان، فاصله‌ای نیست.

پیرامون جام جهانی ۱۹۸۶ می‌توان به گلى اشاره کرد که مارادونا در دیدار یک‌چهارم نهایى، با دست وارد دروازه انگلیس کرد و باعث صعود تیم‌اش به نیمه‌نهایى شد.

مارادونا بعدها در مصاحبه‌هاى مختلف، اگر چه به زدن این گل با دست اعتراف کرده، آن‌ را همواره دست خدا نامیده است.

قابل‌ذکر است که دیگو در جام‌جهانی ۱۹۸۶ به‌عنوان بهترین بازیکن جام جهانى مکزیک برگزیده شد.

در ادامه آرژانتینی‌ها در جام‌جهانی ۱۹۹۰ به رهبری مارادونا موفق نشدند عنوان قهرمانی را کسب کنند. جام‌جهانی ۱۹۹۴ آخرین جام بین‌المللی مارادونا محسوب می‌شود و مهاجم تیم ملی آرژانتین بعد از جام‌جهانی ۱۹۹۴ برای همیشه از فوتبال کناره‌گیری کرد

سخن آخر

مارادونا دسامبر ۲۰۲۰ از دنیا رفت، آن هم در حالی که صرفاً ۶۰ سال داشت. او زندگی‌ آرامی نداشت، شاید اگر سبک زندگی‌اش همچون کریستیانو رونالدو بود رکوردهایی بر جای می‌گذاشت که هیچ‌کس نزدیک‌شان هم نمی‌شد. با این حال، مارادونا بدون‌تردید جزو ۵ بازیکن برتر تاریخ فوتبال است.

همچنین بخوانید: بیوگرافی رونالدینهو