در این نوشتار بهترین بازیکنان خارجی پرسپولیس از دهه‌ی ۵۰ تا کنون معرفی خواهند شد، بازیکنانی که هر یک با ورودشان به تیم قرمز پایتخت توانستند عملکردی خوب از خود بر جای بگذارند و در دل هواداران جایی برای خود دست‌وپا کنند.
مقدمه
لیگ برتر فوتبال ایران برای خارجی‌ها خیلی جذاب نیست. همچنین زندگی در ایران نیز برای کسانی که امکان زندگی در اروپا، شرق آسیا و یا حتی کشورهای عربی را دارند نیز مطلوب نیست. این دو دلیل در کنار چند مورد دیگر موجب می‌شوند که لیگ ایران نتواند آن‌چنان که باید و شاید بازیکنان خارجی با کیفیتی را به خود ببیند.
اگر مرور کنید به راحتی می‌توانید بازیکنان خارجی بی کیفیت بسیار زیادی را بیابید که مدتی به ایران آمدند و پولی به جیب زدند و رفتند، در حالی که سطح فوتبال‌شان واقعاً در حد کوچه و خیابان هم نبود – آخرینِ آن‌ها همین جونیور براندائو که حتی یک گل نتوانست به ثمر برساند! جز براندائو، بازیکنانی مانند ممدوتال، سامبو جوجی، دیکارمو، پرسکی، تادئو، سکوبرت، پریموف و بسیاری دیگر را می‌توان نام برد که واقعاً پولی حرام را به جیب زدند، چرا که میزان پولی که دریافت کردند در حد سطح بازی‌شان نبود.
البته این لیست بازیکنان یکی از بهترین تیم‌های ایران است، حال تصور کنید بازیکن‌های خارجی‌ای را که به تیم‌های درجه دوم و سوم لیگ برتر می‌آیند و می‌روند!
اما در میان این بازیکنان خارجی ضعیف، بازیکنانی هم بوده‌اند که توانسته‌اند نمایشی خوب و قابل توجه از خود نشان دهند و در دل هواداران بروند و تا سال‌ها یادشان در ذهن‌ها باقی بماند. این بازیکنان متأسفانه خیلی در ایران ماندگار نمی‌شوند، شاید به دلیل دلالی‌های زیادی که در فوتبال ایران وجود دارد.
به هر صورت، این نوشتار بر معرفی بهترین بازیکنان تاریخ پرسپولیس تمرکز دارد. در ادامه به معرفی این بازیکنان و خلاصه‌ی عملکردشان در تیم پرسپولیس تهران می‌پردازیم.
بهترین بازیکنان تاریخ پرسپولیس
۱- ایمون زائد
ایمون زائد خیلی برای پرسپولیس بازی نکرد، اما در اکثر بازی‌هایی که در میدان بود عملکرد مثبتی از خود بر جای گذاشت. او هت‌تریک‌های زیادی کرد که البته معروف‌ترین و جالب‌ترین هت‌تریک‌اش در برابر استقلال بود، جایی که پرسپولیس ۱۰ نفره توانست با ۳ گلی که زائد در ۱۰ دقیقه‌ی آخر بازی به ثمر رساند، تیمِ پرویز مظلومی را شکست دهد. جالب آن که در آن بازی زائد در ۱۰ دقیقه‌ی آخر بازی به میدان آمد.
زائد، متولد ۱۹۸۳، یک مهاجم هدف عالی بود، بازیکنی که اگر توپ در محوطه‌ی جریمه به او می‌رسید به احتمال زیاد گل می‌شد. از آن مهاجم‌هایی که هر تیمی نیاز دارد، مهاجم‌هایی که اگر در نوک خط حمله باشند، آن خط را برای تیم مقابل خطرناک می‌سازند. جالب آن که زائد در سال ۲۰۱۱ توانسته بود در لیگ ایرلند به عنوان آقای گلی برسد.
اما این بازیکن با کیفیت خیلی در پرسپولیس نماند. تراژدی اینجاست که پس از زائد سال‌ها یک مهاجم مطمئن در پرسپولیس ظاهر نشد، و باز هم تراژدی اینجاست که خودِ زائد بارها ابراز تمایل برای بازگشت به پرسپولیس کرد، اما دست آخر به پرسپولیس باز نگشت و فوتبال‌اش را در آمریکا ادامه داد.
۲- ابراهیم توره
ابراهیم توره نیز همانند زائد یکی از بازیکنان، و در واقع مهاجمان، خوب سال‌های پیشین پرسپولیس است. او پیش از آن که به پرسپولیس بپیوندد در پیکان توپ می‌زد و پس از نمایش موفقی که در این تیم داشت به جمع بازیکنان پرسپولیس پیوست. توره مهاجمی گلزن و چارچوب‌شناس بود و می‌توانست سال‌ها قدرت خط حمله‌ی پرسپولیس را تضمین کند، اما او نیز همچون زائد زود از جمع پرسپولیسی‌ها جدا شد و به سپاهان پیوست. پس از نمایش موفقی هم که در سپاهان داشت راهی امارات شد و پس از آن بود که توانست به فرانسه و باشگاه موناکو بپیوندد. او در موناکو نیز عملکردی فوق‌العاده داشت و در واقع به واسطه‌ی عملکرد خوب این بازیکن بود که موناکو توانست از لیگ دسته دوم به لوشامپیونه صعود کند.
۳- مایکل اومانیا
اومانیا از معدود مدافعان خارجی با کیفیت تاریخ باشگاه پرسپولیس است. این بازیکن کاستاریکایی، که البته سابقه‌ی بازی در تیم ملی فوتبال کاستاریکا را نیز داشت، در سال‌های ۱۳۹۳ تا ۱۳۹۵ در جمع سرخپوشان بود و انصافاً عملکرد خوبی از خود بر جای گذاشت.
جالب است بدانید که اومانیا در یک چهارم نهایی جام جهانی به همراه کاستاریکا حضور داشت و همین امر می‌تواند جداکننده‌ی او از بسیاری از بازیکنان خارجی لیگ برتر ایران باشد، زیرا اکثر قریب‌به‌اتفاق بازیکنان خارجی لیگ برتر ایران حتی سابقه‌ی بازی در تیم‌های ملی‌شان را نیز نداشتند چه رسد به آن که بازیکن اصلی تیم‌شان در یک چهارم نهایی جام جهانی باشند.
۴- نیلسون کوریا
یکی از بهترین دروازه‌بان‌های تاریخ پرسپولیس و البته تاریخ لیگ برتر ایران بدون شک نیلسون کوریا جونیورِ برزیلی است. او در پرسپولیس عملکرد بسیار خوبی داشت، هر چند که در یکی دو بازی مهم اشتباهاتی داشت، اما در کل دروازه‌بان مطمئنی بود. نیلسون سه سال در پرسپولیس حضور داشت و یک سال هم به انتخاب بینندگان نود بهترین بازیکن خارجی لیگ برتر شد. نیلسون از لیگ پرتغال به ایران آمد و پس از پرسپولیس نیز به لیگ پرتغال بازگشت.
۵- الونگ الونگ
الونگ الونگ از بازیکنان قاره‌ی آفریقا بود و توانست در پرسپولیس عملکرد خوبی داشته باشد. این بازیکن کامرونی برای تیم ملی کامرون نیز یک بازی ملی انجام داده و در سال‌هایی که در پرسپولیس بود نیز توانست خط میانی پرسپولیس را از لحاظ دفاع و قدرت تخریب بازی حریف بهبود ببخشد. اما او نیز در پرسپولیس ماندگار نشد و خیلی زود از جمع سرخپوشان جدا شد.
۶- آلن ویتل
هر یک از بازیکنان خارجی بالا در ده یا پانزده سال اخیر بوده که در تیم پرسپولیس حضور داشته‌اند، اما حضور آلن ویتلِ انگلیسی مربوط می‌شود به سال‌هایی دورتر، یعنی سال‌های ۱۳۵۶ و ۱۳۵۷.
این مهاجم انگلیسی یکی از نخستین بازیکنان خارجی لیگ ایران بود و البته در دوران حضورش در پرسپولیس نیز آماری خوب از خود نشان داد. جالب است بدانید که آلن ویتل پیش از پرسپولیس سابقه‌ی حضور در باشگاه‌هایی مانند اورتون و کریستال پالاس را نیز داشت.
این گلزن بالفطره، در نخستین بازی خود در سال ۱۳۵۶ برای پرسپولیس توانست در همان ده دقیقه‌ی ابتدایی بازی گلزنی کند و نشان دهد که از این پس با حضور او در پرسپولیس تمامی رقبا بایستی با ترس و احتیاط زیادی درصدد چیدن مهره‌های دفاعی‌شان باشند.
ویتل با پرسپولیس در فصل ۱۳۵۶-۱۳۵۷ نایب قهرمان جام تخت جمشید شد، اما در فصل بعدی به سبب وقوع انقلاب در ایران آلن ویتل ایران را ترک کرد. گفتنی است که ۷ سال پیش از حضور ویتل در پرسپولیس، این بازیکن با پیراهن اورتون به مقام قهرمانی لیگ انگلیس دست پیدا کرده بود.
۷- بشار رسن
رسن از بهترین بازیکنان خارجی پرسپولیس است و هنوز هم در جمع قرمزپوشان پایتخت است. رسن متولد روزهای آخر سال ۱۹۹۶ در بغداد است و در سال ۲۰۱۷ به‌عنوان هافبک بازی‌ساز و هجومی عضوی از قرمزپوشان برانکو شد. او از همان روزهای نخست نشان داد که بازیکنی مستعد است و می‌تواند به پرسپولیس هم در لیگ برتر ایران و هم در لیگ قهرمانان آسیا کمک کند. این‌گونه هم شد و رسن از زمانی که به پرسپولیس آمده چند جام لیگ برتر را کسب کرده و مدال نایب‌قهرمانی آسیا را نیز دریافت نموده است.
بشار رسن نخستین بازی‌اش را برابر الاهلی در لیگ قهرمانان آسیا برای پرسپولیس انجام داد و با حضورش کاری کرد که پرسپولیس بازیِ باخته را به تساوی تبدیل کند.
او در سال ۲۰۱۷ و همین سال پیشین به عنوان بهترین بازیکن کشور عراق شناخته شد.
سخن آخر
البته جز این ۷ بازیکن، باز هم هستند بازیکنان خارجی دیگری که توانستند در پرسپولیس عملکرد قابل قبولی داشته باشند، اما به نظرم نه به اندازه‌ی این بازیکنان. به عنوان مثال، می‌توانستیم ایوان پتروویچ، اشپیتیم آرفی، گادوین منشا، عیسی ترائوره، لوکا ماریچ، جری بنگستون و آودوکیچ را نیز در این فهرست جای دهیم.
به امید آن که تیم‌های ایرانی، خصوصاً استقلال و پرسپولیس یا به دنبال بازیکنان خارجی با کیفیت باشند و یا آن که با عدم‌جذب بازیکنان بی‌کیفیت خارجی جا را برای بازیکنان جوان و با استعداد ایرانی باز کنند تا آن‌ها نیز، خصوصاً کسانی که در مناطق محروم زندگی می‌کنند، بتوانند به تیم‌های برتر ایران راه یابند و به آن چیزی که حق‌اش را دارند برسند.
همچنین بخوانید: بهترین بازیکنان تاریخ پرسپولیس
