مطالعات بزرگی، ژن‌های متعددی را شناسایی کرده‌اند که در خلق‌وخو نقش مؤثری دارند.
دانشمندان برآورد می‌کنند که ٢٠ تا ۶٠ درصد از خلق‌وخو نظیر معاشرت‌پذیری، خوش مشرب و برونگرا بودن و یا خجالتی بودن، احساسی بودن به معنای سریع واکنش نشان دادن، سطح توجه به این منظور که متمرکز بودن یا به آسانی حواس پرت شدن را نشان دهد، مصر بودن (مصمم بودن یا به آسانی تسلیم شدن) توسط ژنتیک تعیین می شود اما فاکتورهای محیطی با اثر گذاری بر فعالیت ژنها نیز در خلق و خو دخیل هستند.
در کودکانی که در یک محیط نامناسب با اتفاقات تلخی نظیر سو استفاده جنسی، روانی یا خشونت و کودک آزاری، بزرگ می شوند؛ ژن های افزایش دهنده صفات رفتاری بی‌ملاحظگی و بی‌پروایی فعال می‌شوند. در مقابل برای کودکی که در محیط مثبت رشد می کند خلق و خوی آرام تری دارد که تمایز تا حدی به دلایل ژن های متفاوتی است که فعال می شوند.
به استثنای دو قلوهای همسان،هر یک از ما یک آزمایش ژنتیکی یگانه هستیم که هیچ گاه دوباره تکرار نخواهیم شد.
در مورد مسئله سرشت و پرورش آنچه که مسئله را پیچیده تر می کند این است که عوامل سرشتی و تربیتی ،خود نیز بر یکدیگر تاثیر می گذارند. امروزه دیگر قادر نیستیم همانند گذشته عوامل محیطی و ژنتیکی را به طور کامل از یکدیگر جدا فرض کنیم.حجم وسیعی از شواهد و مدارک حاکی از بر همکنش و تاثیر دو سویه میان عوامل محیطی و ژنتیکی موجود است.
برای مثال والدینی که در خانه کتاب های بیشتری دارند فرزندانشان در مدرسه عملکرد بهتری دارند اما این همبستگی لزوماً به معنای آن نیست که داشتن کتابهای زیاد در خانه علت محیطی برای عملکرد بهتر کوکان در مدرسه است. عوامل ارثی ممکن است بر صفات والدین مؤثر واقع شوند که این صفات هم با تعداد کتابهای آنان در خانه و هم با پیشرفت تحصیلی فرزندان آنها رابطه دارد و همچنین معلوم شده است عوامل ژنتیکی در بسیاری از شاخص ها ی به ظاهر محیطی ، نظیر حوادث دوره کودکی ،رویداد های زندگی و …. نقش دارند به عبارت دیگر اشخاص تا حدی به دلایل ژنتیکی،تجربیات شخصی خود را می آفرینند.
گردآوری شده به همت: فرزانه براری
